Η Ελβετία αντιμετωπίζει τις δαπάνες: Το πακέτο ανακούφισης EP27 προκαλεί σάλο!

Η Ελβετία αντιμετωπίζει τις δαπάνες: Το πακέτο ανακούφισης EP27 προκαλεί σάλο!

Η Ελβετία αντιμετωπίζει επί του παρόντος τεράστιες προκλήσεις δημοσιονομικής πολιτικής, που οφείλονται εν μέρει από τις δημογραφικές αλλαγές και τις συνεχείς ανάγκες στρατιωτικής ασφάλειας. Ωστόσο, σε αντίθεση με χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Ιταλία, η Ελβετία θεωρεί ότι δεσμεύεται από το φρένο χρέους, το οποίο ορίζει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να ξοδέψει μόνο όσα χρειάζεται. Αυτός ο κανονισμός υποχρεώνει την Ελβετία να ελέγχει αυστηρά τις δαπάνες της, κάτι που αντικατοπτρίζεται στο νέο πακέτο ελάφρυνσης του EP27, το οποίο στοχεύει στη μείωση των δαπανών κατά 30 δισεκατομμύρια φράγκα. 3 τοις εκατό σε συνολικό προϋπολογισμό 98 δισεκατομμυρίων φράγκων, όπως Economiesuisse αναφέρθηκε.

Το ΕΚ27 συναντά πολιτική αντίσταση, αλλά η ανάγκη για δημοσιονομική πειθαρχία είναι αναμφισβήτητη. Τα υψηλά χρέη οδηγούν σε υψηλότερες επιβαρύνσεις τόκων, που περιορίζουν την οικονομική ευελιξία της Ελβετίας. Χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους, όπως η Γαλλία και οι ΗΠΑ, ξοδεύουν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους σε τόκους χρέους, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει τις επενδύσεις σε βασικούς τομείς όπως η εκπαίδευση, οι υποδομές και η ασφάλεια. Στην Ελβετία, από την άλλη πλευρά, το χαμηλό επίπεδο χρέους επιτρέπει τον ευέλικτο καθορισμό των οικονομικών προτεραιοτήτων.

Η διαγενεακή δικαιοσύνη και το φρένο του χρέους

Η συζήτηση για τον κανόνα του χρέους περιστρέφεται επίσης γύρω από το ζήτημα της δικαιοσύνης μεταξύ των γενεών. Η τρέχουσα πολιτική χρέους επιβαρύνει τις μελλοντικές γενιές που θα πρέπει να αποπληρώσουν τα χρέη που ανέλαβαν σήμερα. Μια βιώσιμη χρηματοοικονομική πολιτική όχι μόνο προάγει την εμπιστοσύνη του πληθυσμού, των επενδυτών και των οίκων αξιολόγησης, αλλά είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τη σταθερότητα του κράτους. Είναι προφανές ότι το φρένο χρέους βοηθά την Ελβετία να αποτρέψει μια πιθανή σπείρα χρέους και να θέσει τις απαραίτητες προτεραιότητες προκειμένου να διασφαλίσει ότι τα εθνικά οικονομικά παραμένουν σταθερά ακόμη και σε περιόδους κρίσης.

Προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι χρηματοοικονομικές προκλήσεις με τρόπο προσανατολισμένο στο μέλλον, η προσέγγιση της μεταρρύθμισης του χρέους περιέχει προτάσεις που διαφοροποιούν τη δημόσια κατανάλωση και τις απαραίτητες επενδύσεις. Η μεταρρύθμιση θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να εξαιρέσει τις αυξήσεις μισθών του δημόσιου τομέα από τα όρια χρέους και να αυξήσει τις δημόσιες επενδύσεις που προάγουν την οικονομική απόδοση και τη μακροπρόθεσμη ευημερία. Μελέτες δείχνουν ότι 100 ευρώ που επενδύονται στην εκπαίδευση μπορούν να οδηγήσουν σε πρόσθετα φορολογικά έσοδα από 200 έως 300 ευρώ. Ως εκ τούτου, οι επικριτές πιέζουν για την επανεισαγωγή ενός Χρυσού Κανόνα που διασφαλίζει ότι η καθαρή επένδυση πρέπει να παραμείνει μόνιμα θετική για να εγγυηθεί το απόθεμα κεφαλαίου και την ανταγωνιστικότητα, όπως αυτός DIW αναλύονται.

Όσον αφορά τις μελλοντικές επιδόσεις του κράτους, πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη προκλήσεις όπως η δημογραφική αλλαγή και ο επιταχυνόμενος ρυθμός ψηφιοποίησης. Η σωστή διαχείριση των επενδύσεων είναι απαραίτητη για να εξαλειφθεί η υφιστάμενη εκκρεμότητα στο δημόσιο κεφαλαιακό απόθεμα πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι προτάσεις περιλαμβάνουν επίσης όριο στις δημόσιες καταναλωτικές δαπάνες, ενώ οι κοινωνικές δαπάνες όπως οι συντάξεις θα πρέπει να εξαιρεθούν.

Οι τρέχουσες οικονομικές συνθήκες είναι αποδεκτές επειδή η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει επί του παρόντος καλούς όρους για τη διαχείριση του χρέους. Ωστόσο, μια αύξηση των τόκων ή του χρέους θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά την επιβάρυνση των τόκων και να περιορίσει τις οικονομικές επιλογές της Ελβετίας. Σε τελική ανάλυση, είναι σημαντικό να αναπτυχθεί μια συνολική και διαφανής προσέγγιση που θα επιτρέπει στην Ελβετία να συμμορφώνεται με το φρένο χρέους και να επενδύει στο μέλλον.