Dlaczego osoby pracujące na małą skalę nie powinny rezygnować z ubezpieczenia emerytalnego

Dlaczego osoby pracujące na małą skalę nie powinny rezygnować z ubezpieczenia emerytalnego

Osoby pracujące na małą skalę często kuszą się, aby zwolnić się z ubezpieczenia emerytalnego, aby mieć więcej pieniędzy w krótkim okresie. Jednak ten krok może mieć negatywny wpływ na Twoją emeryturę w miarę starzenia się. W przypadku minipracy pracodawca wpłaca 15 proc. na fundusz emerytalny, czyli więcej niż w przypadku stałego stosunku pracy. Osoba wykonująca minijob płaci jedynie 3,6 proc., ale może też być zwolniona z tej składki.

W przypadku osiągnięcia limitu zarobków wynoszącego 538 euro miesięcznie, rezygnacja ze składek pracowniczych może wydawać się atrakcyjna. Oznacza to jednak, że godziny bez składek pracowniczych wliczają się do minimalnego okresu ubezpieczenia. Oznacza to, że może brakować ważnych lat ubezpieczenia w przypadku emerytury w wieku 63 lat lub renty z tytułu obniżonej zdolności do pracy. Bez wystarczających okresów składkowych nie ma uprawnień do tego rodzaju emerytur.

Ponadto, jeśli jesteś zwolniony z obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego, nie masz już możliwości rehabilitacji. Świadczenia rehabilitacyjne finansowane są także z funduszu emerytalnego, zatem rehabilitacja nie jest możliwa bez obowiązkowych składek. Pomimo tych zagrożeń ponad połowa osób pracujących na małą skalę decyduje się na zwolnienie z ubezpieczenia emerytalnego. Z 7,6 mln marginalnie zatrudnionych 4,05 mln było z tego zwolnionych.

Stowarzyszenia społeczne, takie jak VdK, opowiadają się nawet za zakazem minipracy, ponieważ brak składek na ubezpieczenie społeczne dotuje sektor niskich wynagrodzeń i może w dłuższej perspektywie prowadzić do ubóstwa wśród osób starszych. Prezes VdK Verena Bentele podkreśla niskie uprawnienia emerytalne wynikające z minipracy i wzywa państwo do zakazania minipracy w celu wzmocnienia świadczeń emerytalnych pracowników.