Κριτική για το όφελος της χήρας: Ζευγάρι από το Κάσελ ζητά αλλαγή του νόμου

Κριτική για το όφελος της χήρας: Ζευγάρι από το Κάσελ ζητά αλλαγή του νόμου

Ένα ζευγάρι δασκάλων από την περιοχή του Κάσελ, ο Klaus Michel (79) και η Ursula Olbert (69), επικρίνουν τους υπάρχοντες κανονισμούς για τα επιδόματα χηρείας, επειδή η Ursula δεν θα λάβει τα κατάλληλα επιδόματα λόγω του καθυστερημένου γάμου της. Μετά από εννέα χρόνια γάμου, θυμούνται τον γάμο τους, όπου δεν θεώρησαν ότι ο καθυστερημένος γάμος θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στη συνταξιοδοτική τους παροχή. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές, οι χήρες ή οι χήροι δημόσιοι υπάλληλοι της Έσσης λαμβάνουν επίδομα χηρείας μόνο εάν ο γάμος έγινε πριν από τη συνταξιοδότηση και πριν συμπληρώσουν την τυπική ηλικία συνταξιοδότησης.

Ο Hans Michel περιγράφει τον ισχύοντα νόμο ως ξεπερασμένο και όχι πλέον ενημερωμένο, καθώς ο κλασικός γάμος της φροντίδας έχει γίνει σπάνιος και οι άνθρωποι παντρεύονται συχνά σε προχωρημένη ηλικία, κυρίως για έρωτες και όχι για οικονομικούς λόγους. Τονίζει ότι σίγουρα είναι οικονομικά ασφαλείς, αλλά πολλοί άλλοι πλήττονται σοβαρά από αυτή τη ρύθμιση και χρειάζονται μεταρρυθμίσεις.

Παρόμοια περίπτωση αφορά και τη Μόνικα Ντίγκλερ από το Κάσελ, η οποία λαμβάνει σημαντικά χαμηλότερη εισφορά διατροφής αντί για το συνηθισμένο επίδομα χηρείας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τον υπολογισμό της εισφοράς διατροφής, το εισόδημα που αποκτήθηκε και το εισόδημα αντικατάστασης λαμβάνονται υπόψη περισσότερο από ό,τι με τα κανονικά επιδόματα χηρείας. Η Μόνικα δικαιούται μόνο 150 ευρώ ενίσχυση λόγω αναπηρικής σύνταξης 1.250 ευρώ το μήνα.

Η Monika Diegler έστειλε μια αναφορά στο κοινοβούλιο της πολιτείας της Έσσης το 2023 για να αλλάξει ο νόμος. Ο Hans Michel θέλει να τη στηρίξει στις προσπάθειές της και αστειεύεται ότι σχεδιάζει να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερο για να αποτρέψει την Ursula από το να βιώσει την απώλεια φροντίδας. Το περιφερειακό συμβούλιο του Κάσελ, το οποίο επεξεργάζεται τις αιτήσεις για επιδόματα χηρείας, αναφέρεται στην πολιτική και τονίζει ότι δεν είναι ευθύνη του να αξιολογεί τους νόμους, αλλά μόνο να τους εφαρμόζει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.