Bouwbaas roept op tot belastingverlagingen: zo wordt wonen in Duitsland goedkoper!

Bouwbaas roept op tot belastingverlagingen: zo wordt wonen in Duitsland goedkoper!

In de L’Immo-podcast besprak ZIA-president Iris Schöberl onlangs de uitdagingen van de woningbouw in Duitsland. Schöberl wees erop dat het staatsaandeel in de kosten voor nieuwe woningen in Duitsland 37 procent bedraagt, wat de productiekosten aanzienlijk verhoogt. Ze pleit voor innovatieve ideeën en een fundamentele hervorming van de woningbouw om deze te bevorderen.

Centraal in haar betoog staat de overdrachtsbelasting, die zij als een belangrijke kostenfactor beschouwt. Volgens Schöberl zou een verlaging van de overdrachtsbelasting niet alleen de bouwkosten kunnen verlagen, maar ook kunnen leiden tot hogere inkomsten voor de deelstaten, aangezien zij profiteren van 50 procent van de omzetbelastingverdeling.

Hoge productiekosten in Duitsland

Uit de analyse van CBRE blijkt dat de productiekosten voor nieuwe appartementen in Duitse steden gemiddeld 5.150 euro per vierkante meter bedragen. Bijna een derde van de kosten, zo’n 1.500 euro, bestaat uit belastingen en publieke heffingen. Dit betekent een aanzienlijk kostennadeel in vergelijking met andere Europese landen. De productiekosten variëren in Frankrijk en Finland, waar ze elk rond de 5.000 euro liggen, om de prijzen in Polen aanzienlijk te verlagen tot 2.130 euro.

De kostenstructuur voor nieuwe appartementen in Duitsland bestaat uit verschillende factoren. Grond kost gemiddeld 1.010 euro per vierkante meter, wat lager is dan de prijzen in Frankrijk, waar ze in Parijs 2.400 euro bedragen. De extra bouwkosten in Duitsland zijn met 490 euro ook hoger dan in Nederland (420 euro) en Polen (75 euro), waardoor het totale tekort verder toeneemt.

Belastingdruk en internationale vergelijkingen

Een bijzonder opmerkelijk aspect is het hoge aandeel van door de staat veroorzaakte kosten in Duitsland. Naast de overdrachtsbelasting, die afhankelijk van de deelstaat varieert tussen 3,5 procent in Beieren en 6,5 procent in Noordrijn-Westfalen, zijn ook andere belastingen van belang. In internationale vergelijking bedraagt ​​het aandeel van deze uitgaven in Nederland 35 procent, terwijl andere landen zoals Zweden en Frankrijk rond de 20 procent liggen en Oostenrijk zelfs met slechts 7 procent scoort.

Schöberl vraagt ​​zich af waarom Duitsland niet kan leren van de successen in de buurlanden, waar de omzetbelastingtarieven voor residentieel vastgoed al zijn verlaagd. Deze overwegingen zijn van belang om appartementen weer betaalbaarder te maken en een echte omslag in de woningbouw te bewerkstelligen.

Samenvattend is het duidelijk dat de komende maanden doorslaggevend kunnen zijn bij het op gang brengen van een verandering in de Duitse woningbouw door middel van belastingvermindering en innovatieve benaderingen. Het valt nog te bezien hoe beleidsmakers op deze uitdagingen zullen reageren.

Voor meer informatie over dit onderwerp kunnen lezers de analyses raadplegen Haufe En CBRE raadplegen.