Onderlinge huurverhoging: rechten en fooien

Onderlinge huurverhoging: rechten en fooien

Huurders hebben het recht om niet met iedere eis van de verhuurder in te gaan, zeker als het gaat om huurverhogingen die niet vooraf zijn overeengekomen. In veel gevallen ontvangen huurders van de verhuurder een aanmaning over een huurverhoging, vergezeld van een uiting van medeleven om de huurder te verzachten. De toestemming van de huurder is echter niet altijd nodig. Er zijn ook consensuele huurverhogingen waarvoor een akkoord tussen huurder en verhuurder vereist is.

Een wederzijdse huurverhoging komt tot stand wanneer beide partijen akkoord gaan, vaak als gevolg van kostenstijgingen, verbouwingen of andere wijzigingen aan de huurwoning. Deze overeenkomst vereist een schriftelijke bevestiging, waarin de nieuwe huurprijs, het tijdstip van de verhoging en de handtekening van beide partijen moeten worden vermeld. Onderlinge huurverhogingen kunnen om verschillende redenen plaatsvinden, zonder enige beperking door huurindexen.

Huurders mogen aanbiedingen van onderling overeengekomen huurverhogingen niet overhaast aanvaarden, aangezien een eenmalige overeenkomst al bindend is. Het is raadzaam om de onderbouwing van de huurverhoging te onderzoeken om er zeker van te zijn dat deze gerechtvaardigd is. Indien de huurprijs reeds hoger is dan de lokale vergelijkende huurprijs, kan een verdere verhoging niet worden toegestaan. Verhuurders kunnen ook eenzijdige huurverhogingen opleggen, afhankelijk van de afspraken vastgelegd in de huurovereenkomst.

Als er onzekerheid bestaat over een huurverhoging, kunnen huurders terecht bij huurrechtadviesbureaus of instanties om advies te krijgen over hun rechten. Het is belangrijk dat huurders hun rechten begrijpen en geen betalingen doen die de wettelijke vereisten overschrijden.