Huurcrisis in Duitsland: waar zijn de goedkope appartementen gebleven?

Huurcrisis in Duitsland: waar zijn de goedkope appartementen gebleven?

De huizencrisis in Duitsland blijft verergeren. Volgens de huidige informatie tonen vastgoedportals exorbitante huurprijzen, vooral in steden als München, Berlijn en Frankfurt. Het is nauwelijks mogelijk om een ​​appartement te vinden voor minder dan 15 euro per vierkante meter. De vraag is enorm en veel woningcorporaties van gemeenten kampen met lange wachtlijsten terwijl wanhopige huizenjagers vechten voor elke beschikbare ruimte. Dit heeft niet alleen individuele gevolgen, maar ook economische gevolgen, aangezien geschoolde werknemers en buitenlandse werknemers verhuizen vermijden, wat de situatie verder verergert.

De huizenmarktcrisis duurt nu al zo’n tien jaar en er zijn geen snelle oplossingen in zicht. De ‘Bauturbo’-wet, geïnitieerd door minister van Bouw Verena Hubertz (SPD), is bedoeld om de woningbouw te versnellen, maar het effect blijft onzeker. Tegelijkertijd wordt het huurplafond vaak genegeerd, wat betekent dat de huurprijzen in nieuwe contracten vaak ruim boven de toegestane 10 procent boven de lokale vergelijkende huurprijs liggen. Uit actuele gegevens blijkt dat de gemiddelde kale huur in de 14 grootste Duitse steden in 2022 8,65 euro per vierkante meter bedroeg, terwijl de gemiddelde vraaghuur voor nieuwe contracten steeg naar 13,43 euro per vierkante meter.

Aanscherping van het huurplafond

Minister van Justitie dr. Stefanie Hubig (SPD) is van plan het huurplafond tegen eind 2029 aan te scherpen. Deze wettelijke voorschriften, die van kracht zijn sinds de invoering ervan in 2015, zijn bedoeld om de stijging van de huurprijzen voor woningen in grootstedelijke gebieden te vertragen. Bij wederverhuring mag de huurprijs maximaal 10 procent boven de lokale vergelijkingshuur liggen. Het probleem met huurcontrole is echter dat de voorverhuurhuur, die al boven het toegestane bedrag ligt, cruciaal is, waardoor veel nieuwe gebouwen niet echt profiteren van dit stel regels. BMJV rapporteert over een verlenging van het huurplafond, dat wordt gezien als de eerste stap in het aanpassen van de huurwetgeving in het belang van de huurdersbescherming.

Een centraal aspect dat besproken wordt in het debat over hervormingen van de huurcontrole is de mogelijke afschrikking van particuliere investeerders door strengere regelgeving. Hoewel sociale woningbouwbedrijven niet op eigen kracht aan de vraag kunnen voldoen, zou een focus op het beschermen van huurders met goedkope oude contracten de huizencrisis op de lange termijn kunnen verergeren. Ook wordt de kloof tussen goedkopere oude contracten en duurdere nieuwe contracten steeds groter, waardoor verhuizen voor veel huurders onaantrekkelijk wordt. Zelfs als de levensomstandigheden veranderen, geven veel mensen hun goedkope appartementen niet op.

Vooruitzichten voor de toekomst

Duitsland heeft zichzelf ten doel gesteld extreme huuromstandigheden zoals die in steden als Londen en Parijs te vermijden. Maar de weg ernaartoe is nog lang. Terwijl de definitieve voorstellen voor deregulering worden besproken, wordt benadrukt dat deze maatregelen gepaard moeten gaan met nieuwbouwoffensief. Deze omvatten onder meer subsidies voor sociale huisvesting en hogere onroerendgoedbelastingen op braakliggende gronden om de marktmechanismen dienovereenkomstig te controleren. Onzekerheden over de marktomstandigheden en de aanhoudende crisis maken het echter moeilijk om een ​​duidelijke prognose te geven. FAZ informeert dat de huizencrisis in de nabije toekomst zal voortduren, wat voor veel mensen een zorgwekkende realiteit is.