Future of living: Πώς θα ζήσουμε μέχρι το 2050!

Future of living: Πώς θα ζήσουμε μέχρι το 2050!

Η αγορά κατοικίας αντιμετωπίζει σημαντικές αλλαγές που επηρεάζονται από τις δημογραφικές αλλαγές, τις ελλείψεις κατοικιών και τις νέες τεχνολογίες. Μεγαλόφωνος ινδικός χορός Ο μελλοντολόγος Georges T. Roos σχολιάζει τη μελλοντική οικιστική ανάπτυξη στην Ελβετία. Η πρόβλεψη ότι ο αριθμός των μεμονωμένων νοικοκυριών θα αυξηθεί έως το 2050 είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.

Αυτή η αύξηση στα μικρά νοικοκυριά οφείλεται στη γήρανση της κοινωνίας και στην αυξανόμενη εξατομίκευση. Ο πληθυσμός της Ελβετίας αυξάνεται, ειδικά στην ηλικιακή ομάδα άνω των 65 ετών. Τα παιδιά εγκαταλείπουν το γονικό σπίτι ενώ οι γονείς συνεχίζουν να ζουν σε νοικοκυριά ενός και δύο ατόμων.

Νέες μορφές ζωής και προκλήσεις

Η εξατομίκευση σημαίνει ότι νέες μορφές διαβίωσης, όπως η έννοια της «συμβίωσης χωριστά», γίνονται όλο και πιο σημαντικές. Δεδομένης της αύξησης των τιμών και της περιορισμένης προσφοράς κατοικιών, τα κοινόχρηστα διαμερίσματα θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως πιθανή λύση για την έλλειψη στέγης.

Μια άλλη πτυχή που θα γίνεται όλο και πιο σημαντική είναι η λεγόμενη έξυπνη ζωή. Διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης. Τα έξυπνα συστήματα βοήθειας και τα οικιακά ρομπότ γίνονται απολύτως απαραίτητα, ειδικά για τους ηλικιωμένους και τα άτομα με αναπηρίες, προκειμένου να καταστεί δυνατή η ανεξάρτητη διαβίωση.

Πόλεις σε μετάβαση

Ο κτιριακός τομέας συμβάλλει σημαντικά στις εκπομπές CO2. Αυτό απαιτεί να λαμβάνεται υπόψη το μικροκλίμα στον πολεοδομικό σχεδιασμό. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για πράσινες προσόψεις, ασφράγιστα δάπεδα και διαδρόμους αέρα.

Τα νέα κτίρια θα πρέπει ιδανικά να λειτουργούν ως «σταθμοί παραγωγής ενέργειας» που καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια. Ωστόσο, είναι σαφές ότι η έλλειψη στέγης δεν είναι εξίσου έντονη παντού, με τις συνδέσεις για τους μετακινούμενους να παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Αναμένεται ότι η τάση προς την αστική έξοδο δεν είναι καθολική. Όμως, δεδομένων των υψηλών τιμών και της έλλειψης προσφοράς, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να μετακινηθούν σε περισσότερες αγροτικές περιοχές. Τα μικρά κέντρα είναι πιθανό να αναπτυχθούν στο μέλλον.

Κλασικά μοντέλα διαβίωσης υπό πίεση

Το παραδοσιακό μοντέλο διαβίωσης μιας μονοκατοικίας με κήπο παραμένει ένα ανέφικτο όνειρο για πολλούς. Το υψηλό κόστος και η συνεχής επέκταση των περιοχών οικισμού κάνουν αυτή τη μορφή διαβίωσης να φαίνεται όλο και περισσότερο μη πρακτική. Αυτές οι τάσεις υποστηρίζονται επίσης από περαιτέρω μελέτες, όπως αυτές στο έγγραφο εργασίας Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ντάρμσταντ συγκρατούνται, στηρίζονται.

Συνολικά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια φάση μετασχηματισμού στον τομέα της διαβίωσης, που χαρακτηρίζεται από κοινωνικές, οικολογικές και τεχνολογικές αλλαγές. Αυτές οι εξελίξεις μας καλούν να ξανασκεφτούμε τις προοπτικές της ζωής στο μέλλον.