Etikettering van honing: de herkomst moet nauwkeuriger zijn

Etikettering van honing: de herkomst moet nauwkeuriger zijn

Honing is een extreem populair voedingsmiddel in Duitsland, waarbij Duitsers met 1,1 kilogram per persoon de hoogste honingconsumptie ter wereld hebben. Dit wordt op veel manieren gebruikt als zoetstof, of het nu in thee, saladedressing of als spread is. Ongeveer 30 procent van de geconsumeerde honing komt uit het binnenland, terwijl het merendeel wordt geïmporteerd, voornamelijk uit landen als Oekraïne, Argentinië en Mexico.

Er is vaak discussie over de vraag of honing gezonder is, vooral in vergelijking met tafelsuiker. Honing bestaat voor 80 procent uit de enkelvoudige suikers fructose en glucose en levert zo’n 300 kilocalorieën per 100 gram. Hoewel honing ook vitamines, mineralen en antioxidanten bevat, zijn de hoeveelheden zo klein dat hun bijdrage aan de voorziening verwaarloosbaar is. Vanwege het hoge suikergehalte moet honing, net als tafelsuiker, spaarzaam worden gebruikt, omdat een regelmatige hoge consumptie kan leiden tot zwaarlijvigheid en het risico op stofwisselingsziekten zoals diabetes.

Voorzichtigheid is geboden bij het verwarmen van honing, aangezien temperaturen boven de 120 graden Celsius en een lage luchtvochtigheid de vorming van acrylamide mogelijk maken, wat het risico op kanker kan vergroten. Honing is ook niet geschikt voor baby's jonger dan 12 maanden, omdat deze sporen van de bacterie Clostridium botulinum kan bevatten. Transparante etikettering is een ander probleem waarbij consumenten meer duidelijkheid eisen over de oorsprong van honing, vooral als het gaat om mengsels uit verschillende landen van herkomst.

Het vervalsen van honing door het toevoegen van suikerstroop is een actueel probleem dat aan het licht is gebracht via campagnes als “From the Hives”. Ongeveer 46 procent van de onderzochte honingmonsters voldeed niet aan de regelgeving. Hoewel dit geen representatief onderzoek is, zijn er maatregelen nodig om fraude tegen te gaan. De effecten van gestrekte honing hebben vooral betrekking op het consumentenvertrouwen en kunnen negatieve gevolgen hebben voor professionele imkers in de EU.

Om uitgerekte honing te identificeren is het lastig om dit zelf te controleren, omdat de smaak en het uiterlijk sterk lijken op de originele honing. Het is dus aan voedingsbedrijven en de autoriteiten om gevallen van fraude op te sporen. In Duitsland zijn er duidelijke normen en onderscheidingen tussen verschillende soorten honing, zoals ‘echte Duitse honing’, ‘imkerhoning’, ‘biologische honing’ en ‘fairtradehoning’, waarmee consumenten rekening moeten houden bij het maken van hun keuze.