Ongeoorloofde verwijdering van de plaats van een ongeval: Geen automatisch frauduleus gedrag jegens verzekeraars

Ongeoorloofde verwijdering van de plaats van een ongeval: Geen automatisch frauduleus gedrag jegens verzekeraars

Volgens een rapport van www.nrz.de, de beslissing of ongeoorloofde verwijdering van de plaats van een ongeval leidt tot verlies van verzekeringsdekking, wordt van geval tot geval bepaald. De bewijslast ligt bij de verzekeraar.

De regionale rechtbank van Berlijn (Az.: 46 S 58/22) heeft uitspraak gedaan in een zaak waarin een bestuurder zonder toestemming wegliep van de plaats van een ongeval, maar door getuigen werd veroordeeld. De verzekeringsmaatschappij van de persoon die het ongeval heeft veroorzaakt, heeft hem aangeklaagd en beschuldigd van frauduleus gedrag, wat zou resulteren in het verlies van de verzekeringsdekking. De rechtbank oordeelde echter in het voordeel van de bestuurder en de verzekeringsmaatschappij ging in beroep. Het beroep werd echter verworpen omdat de rechtbank oordeelde dat het verlaten van de plaats van een ongeval zonder toestemming niet noodzakelijkerwijs frauduleus gedrag inhield.

De rechtbank betoogde dat de betrokkenen bij ongevallen vaak overweldigd waren en niet noodzakelijkerwijs de bedoeling hadden de belangen van hun verzekeringsmaatschappij te schaden. In het onderhavige geval moest de veroorzaker van het ongeval rekenen op getuigen ter plaatse, die zich uitten tegen de veronderstelling dat het gedrag doelgericht was en de belangen van de verzekeringsmaatschappij negeerde. Omdat de verzekeraar frauduleus opzet moest bewijzen en de verzekeraar niet over voldoende bewijsmateriaal beschikte, was de rechtszaak niet succesvol.

Als economisch expert kun je analyseren dat dergelijke uitspraken mogelijk impact kunnen hebben op de autoverzekeringssector. Verzekeraars moeten mogelijk nader onderzoeken of ongeoorloofde verwijdering van de plaats van een ongeval daadwerkelijk als frauduleus gedrag kan worden beschouwd om de verzekeringsdekking in te trekken. Dit zou kunnen leiden tot een grotere complexiteit bij de schadeafhandeling en tot veranderingen in de risicobeoordeling. Tegelijkertijd zou het ook kunnen leiden tot een eerlijkere behandeling van polishouders die in acute stressvolle situaties zonder toestemming de plaats van een ongeval verlaten.