Niedobór siły roboczej prowadzi do wycofania się społecznego

Niedobór siły roboczej prowadzi do wycofania się społecznego

Przewaga sztucznie wywołanych „sytuacji nadzwyczajnych” w Republice na pierwszy rzut oka wydaje się przytłaczająca. Jednak ta dominująca siła ma zasadniczą słabość. Dotychczasowy przegląd jasno pokazał, że Niemcy znalazły się w niezwykle dramatycznym scenariuszu kryzysowym, który zmierza w stronę negatywnego i destrukcyjnego rozwiązania. Rozwój ten wydaje się nieodwracalny, ponieważ duża część społeczeństwa zachowuje się jak ofiara, a znaczna część społeczeństwa zyskuje władzę i dochody.

Obecną atmosferę w Niemczech charakteryzuje alarmujący sygnał dla pracowników. W wielu podstawowych zawodach niewymagających wykształcenia akademickiego odczuwa się dotkliwy niedobór pracowników. Te „proste” prace nie są jednak wcale łatwe, gdyż wymagają intensywnego wysiłku fizycznego i psychicznego. Obecny kryzys pracy zaskoczył postindustrialny pogląd, że wymagające i wyczerpujące zawody będą powoli znikać.

Kryzys objawia się cichym, ale głębokim wycofaniem się z pracy. Ta zmiana oznacza, że ​​kraj jest dosłownie sparaliżowany. To wycofywanie się nie jest świadomym strajkiem, ale stopniowym procesem, podczas którego ludzie przechodzą na wcześniejszą emeryturę, podejmują pracę w niepełnym wymiarze godzin lub zmniejszają chęć do pracy. Sytuacja ta nie stanowi tymczasowego wyzwania, które można rozwiązać za pomocą wyższych wynagrodzeń, ale raczej wskazuje na głębszy problem z etyką pracy i docenianiem pracy w Niemczech.

Wydatki na szkolnictwo wyższe znacznie wzrosły w ostatnich latach, co doprowadziło do ogromnego wzrostu szkolnictwa akademickiego. Stale rosnąca przepaść pomiędzy edukacją akademicką a rzeczywistymi wymaganiami rynku pracy doprowadziła do braku równowagi w społeczeństwie. Pracownicy „prawdziwej pracy” czują się zdewaluowani i pozostają w cieniu rosnącej wyższej klasy średniej, która cieszy się znacznie wygodniejszymi i mniej stresującymi warunkami pracy.