Η μείωση των ωρών εργασίας ως κλειδί για την αναδιανομή του πλούτου

Η μείωση των ωρών εργασίας ως κλειδί για την αναδιανομή του πλούτου

Η συζήτηση για τη μείωση των ωρών εργασίας γίνεται ολοένα και πιο σημαντική στις τρέχουσες συζητήσεις για την καλή εργασία. Τα συνδικάτα ζητούν εδώ και καιρό τη μείωση των ωρών εργασίας με την πλήρη αποζημίωση των μισθών ως κεντρικό στοιχείο των αγώνων της εργασιακής πολιτικής. Αυτή η απαίτηση για εβδομάδες 35, 32 ή και 28 ωρών όχι μόνο στοχεύει στην ικανοποίηση των επιθυμιών πολλών ανθρώπων για περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αλλά αντιμετωπίζει επίσης τη σχέση μεταξύ αμειβόμενης και μη αμειβόμενης εργασίας φροντίδας.

Η συζήτηση για τη μείωση των ωρών εργασίας εγείρει και το ερώτημα του μελλοντικού οικονομικού συστήματος. Πρέπει το μέλλον να βασίζεται στη συνέχιση της βιομηχανικής και αναπτυξιακής οικονομίας ή προσπαθούμε για έναν κοινωνικό-οικολογικό μετασχηματισμό που διαμορφώνει με συνέπεια οικονομικές δομές βασισμένες στην οικολογική και κοινωνική συμβατότητα;

Πίσω από το ζήτημα των ωρών εργασίας κρύβεται η θεμελιώδης συστημική σύγκρουση σχετικά με τη δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου. Οι υποστηρικτές του κοινωνικο-οικολογικού μετασχηματισμού τονίζουν ότι είναι απαραίτητη η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Παραδείγματα όπως η ανάγκη για μικρότερες ώρες εργασίας σε βιομηχανίες με αυξανόμενη αυτοματοποίηση και ψηφιοποίηση καταδεικνύουν τη σημασία της δίκαιης διανομής.

Το κίνημα για μικρότερες ώρες εργασίας έχει ήδη επιτύχει επιτυχίες όπως η εισαγωγή μειωμένης εργασίας πλήρους απασχόλησης σε ορισμένους κλάδους. Μελέτες δείχνουν ότι το 81 τοις εκατό των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης έχουν θετική στάση απέναντι σε μια τετραήμερη εβδομάδα με πλήρη αποζημίωση. Αυτή η συζήτηση υπογραμμίζει την αυξανόμενη ανάγκη πολλών ανθρώπων για περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Η σύγκρουση για τις μειωμένες ώρες εργασίας θα μπορούσε να γίνει κεντρικός τομέας διαπραγμάτευσης για τη διαμόρφωση του κόσμου των επιχειρήσεων και της εργασίας στο μέλλον. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί η συζήτηση για την ανακατανομή της εργασίας και του πλούτου προκειμένου να βρεθεί η ισορροπία μεταξύ ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.