Duitsland op een keerpunt: groen staal in gevaar – wie houdt stand?

Duitsland op een keerpunt: groen staal in gevaar – wie houdt stand?

De staalindustrie wordt beschouwd als een van de grootste CO2-uitstoters ter wereld. Om de milieuvriendelijke normen te verhogen, wenden veel staalfabrikanten zich tot de productie van ‘groen staal’, dat wordt gemaakt met groene waterstof. Maar het aangekondigde besluit van ArcelorMittal om zich terug te trekken uit een groot duurzaam staalproject baart zorgen in de sector. Dit project wekte aanvankelijk grote hoop op emissievrije productie zonder het gebruik van steenkool, en ondanks overheidsfinanciering van ongeveer 1,3 miljard euro staat het project nu in de ijskast. Dit wordt gezien als een waarschuwingssignaal voor politici en het bedrijfsleven, zo melden radio één.

Hoewel ArcelorMittal zijn betrokkenheid bij het project heeft beëindigd, blijven andere bedrijven zoals Thyssenkrupp Steel, Salzgitter AG en Saarstahl bij hun plannen. Deze bedrijven worden echter geconfronteerd met grote uitdagingen, met name het gebrek aan waterstofinfrastructuur. De benodigde pijpleidingen en elektrolysers zijn nog niet voldoende ontwikkeld om een ​​integrale transitie naar groen staal te kunnen garanderen ZDF Vandaag gemeld.

De uitdagingen van de groene staalproductie

De weg naar groen staal gaat gepaard met hoge kosten. Voor Thyssenkrupp worden de extra jaarlijkse kosten geschat op tussen de 300 en 400 miljoen euro. Bovendien vinden de verlagingen van de waterstofkosten langzamer plaats dan verwacht, waardoor het verschil tussen groene en koolstofarme waterstof groter is dan aanvankelijk werd gedacht. Het ontbreken van bindende aankoopgaranties en een nog niet functionerende markt voor groen staal maken de situatie nog lastiger.

Econoom Andreas Löschel van de Ruhr Universiteit Bochum uit ernstige twijfels over de haalbaarheid van de transformatie naar groen staal in de mondiale concurrentiestrijd. Hij wijst erop dat een uitgebreid waterstofnetwerk op zijn vroegst in 2029 beschikbaar zal zijn. Tot nu toe is Duitsland afhankelijk van de import van waterstof. Bovendien zetten handelstarieven, zoals de 25%-tarieven op Europees staal in de VS, de situatie van de Europese staalindustrie onder druk.

Kansen en vooruitzichten

Ondanks deze uitdagende omstandigheden benadrukt de minister van Economische Zaken van Noordrijn-Westfalen, Mona Neubaur, de kansen die een overstap naar groen staal met zich meebrengt. Ze stelt dat dit duurzame groei en een positieve bijdrage aan de bescherming van het klimaat mogelijk zou kunnen maken. Löschel waarschuwt echter ook dat eenvoudig vertrouwen in beloften en financiering niet voldoende is. Om de transformatie daadwerkelijk te kunnen realiseren is een duidelijke koers voor het industriebeleid met minder restrictieve randvoorwaarden nodig.

De Duitse droom van groen staal komt dus in gevaar, maar is nog niet mislukt. De komende jaren zullen van cruciaal belang zijn voor het creëren van de noodzakelijke infrastructuur en markten voor een succesvolle implementatie.