Enrico Letta's rapport over de toekomst van de interne markt: grootheidswaanzin of nauwkeurige analyse?

Enrico Letta's rapport over de toekomst van de interne markt: grootheidswaanzin of nauwkeurige analyse?

In zijn rapport over de toekomst van de interne markt presenteert Enrico Letta een zekere parallel met Jacques Delors, wiens rapport uit de jaren tachtig de weg vrijmaakte voor de voltooiing van de interne markt in 1992. Maar de vergelijking duidt op een lichte arrogantie. Letta's analyse is in principe correct. De wereld is sindsdien veel veranderd, net als de EU, die aanzienlijk is gegroeid. De interne markt is echter verre van voltooid; met name een Europese kapitaalmarkt ontbreekt nog steeds volledig. Letta's concrete voorstellen voor de kapitaalmarktenunie waren dus een schot in de roos, maar stuitten op controversiële meningen. Voor andere vraagstukken, zoals de indirecte vraag naar gedeelde schulden, zal dit niet anders zijn.

Letta heeft op sommige punten misschien gelijk, terwijl sommige van zijn oproepen tot nieuwe EU-financiering controversieel zijn. Letta kan echter niet als een tweede Delors worden gezien, aangezien het huidige EU-leiderschap niet dezelfde steun krijgt als Delors van Kohl en Mitterrand. Maar dit hoeft niet noodzakelijk negatief te worden bekeken. Het laat alleen maar zien dat Letta, ondanks innovatieve benaderingen, niet dezelfde politieke steun geniet als zijn historische rolmodel. Letta's voorstellen voor de verdere ontwikkeling van de interne markt en de kapitaalmarktenunie zijn ongetwijfeld belangrijk, maar vertegenwoordigen slechts een gedeeltelijk aspect van de complexe uitdagingen waarmee de EU wordt geconfronteerd. Letta heeft daarom een ​​belangrijke discussie op gang gebracht die zal leiden tot verdere debatten over de toekomst van de Europese Unie en haar economische integratie.