Raport Enrico Letty na temat przyszłości rynku wewnętrznego: megalomania czy trafna analiza?

Raport Enrico Letty na temat przyszłości rynku wewnętrznego: megalomania czy trafna analiza?

W swoim raporcie na temat przyszłości rynku wewnętrznego Enrico Letta przedstawia pewne podobieństwo do Jacques’a Delorsa, którego raport z lat 80. utorował drogę do ukończenia tworzenia rynku wewnętrznego w 1992 r. Porównanie to jednak sugeruje lekką arogancję. Analiza Letty jest w zasadzie poprawna. Od tego czasu świat bardzo się zmienił, podobnie jak UE, która znacznie się rozwinęła. Tworzenie rynku wewnętrznego jest jednak dalekie od ukończenia; w szczególności nadal całkowicie brakuje europejskiego rynku kapitałowego. Konkretne propozycje Letty dotyczące unii rynków kapitałowych trafiają zatem w sedno, spotykają się jednak z kontrowersyjnymi opiniami. Nie inaczej byłoby w przypadku innych kwestii, takich jak pośredni popyt na wspólne długi.

Letta może mieć rację w niektórych kwestiach, natomiast niektóre jego wezwania do nowego finansowania UE są kontrowersyjne. Letty nie można jednak postrzegać jako drugiego Delorsa, gdyż dzisiejsi przywódcy UE nie otrzymują takiego samego wsparcia, jakie Delors otrzymywał od Kohla i Mitterranda. Ale niekoniecznie należy to postrzegać negatywnie. To tylko pokazuje, że pomimo innowacyjnego podejścia Letta nie cieszy się takim samym poparciem politycznym, jak jego historyczny wzór do naśladowania. Propozycje Letty dotyczące dalszego rozwoju rynku wewnętrznego i Unii Rynków Kapitałowych są niewątpliwie ważne, ale stanowią jedynie cząstkowy aspekt złożonych wyzwań stojących przed UE. Letta zainicjowała zatem ważną dyskusję, która doprowadzi do dalszych debat na temat przyszłości Unii Europejskiej i jej integracji gospodarczej.