Suche
Mein Konto
Schuldsituatie in het mondiale zuiden: particuliere sector als belangrijkste schuldeiser (82 tekens)
Mondiale Zuiden hebben zware schulden bij crediteuren uit het Noorden - Nieuwe gegevens laten een alarmerende situatie zien. Er zijn maatregelen nodig om de schuldencrisis te verlichten. #Schuldencrisis #GlobalSouth #Schulden
Schuldsituatie in het mondiale zuiden: particuliere sector als belangrijkste schuldeiser (82 tekens)
Het schuldenrapport uit 2024, gepubliceerd door Misereor en de Erlassjahr.de alliantie, toont een alarmerend beeld van de schuldensituatie in veel landen in het Zuiden. Van de 152 onderzochte landen hebben er 130 een “minstens licht kritieke” schuldensituatie, terwijl 24 landen als “zeer kritiek” worden geclassificeerd. Dit duidt op een alarmerende stijging vergeleken met de periode vóór de pandemie, toen slechts 37 procent van de landen als een ernstige schuldenlast werd beschouwd. Landen als Pakistan, Sri Lanka en Libanon hebben de hoogste schulden.
De crediteurenstructuur omvat particuliere, multilaterale en bilaterale publieke crediteuren. Particuliere crediteuren, waaronder verzekeringsmaatschappijen en investeringsfondsen, hebben het merendeel van de vorderingen op publieke debiteuren in het Zuiden. Ook multilaterale crediteuren als het IMF en de Wereldbank zijn belangrijk. Er wordt benadrukt dat alle crediteuren, vooral particuliere, verplicht moeten deelnemen aan schuldenverlichting om de landen van het Mondiale Zuiden te ondersteunen.
De hoge staatsschuld leidt tot drastische maatregelen zoals bezuinigingsbeleid, die op hun beurt de sociale basisvoorzieningen aantasten. In landen als Sri Lanka stijgen ondervoeding, schooluitval en jeugdwerkloosheid als gevolg van dergelijke maatregelen. Er wordt benadrukt dat het bezuinigingsbeleid kwetsbare groepen zoals vrouwen en kinderen bijzonder hard treft. De privatisering van de winsten en de socialisering van de kosten door particuliere crediteuren vormen het middelpunt van de kritiek.
Het schuldenrapport roept op tot een herschikking van de beleidsmechanismen voor schuldverlichting, om rekening te houden met de ontwikkelingsvooruitzichten op de lange termijn van de getroffen landen. Er wordt duidelijk gemaakt dat de huidige maatregelen niet voldoende zijn om de situatie aan te pakken. De aanbevelingen aan de federale regering om het regeerakkoord te volgen en zich te concentreren op schuldenverlichting worden gezien als een noodzakelijke stap in het overwinnen van de schuldencrisis.