Plany podatkowe w czasie kryzysu: kto płaci za dojazdy do pracy i restauracje?

Plany podatkowe w czasie kryzysu: kto płaci za dojazdy do pracy i restauracje?

Ministerstwo Finansów w Magdeburgu stoi przed wyzwaniem oceny skutków finansowych planowanej ulgi podatkowej, w szczególności podwyższenia dodatku dojazdowego oraz obniżki podatku VAT na żywność w restauracjach. Rzeczniczka ministra finansów Michaela Richtera (CDU) wyjaśniła, że ​​wiarygodne szacunki będą możliwe dopiero po przedłożeniu odpowiednich projektów ustaw federalnych. Pomimo tej niepewności projekty te zasadniczo postrzega się jako niezbędne, aby dać Niemcom pilnie potrzebne impulsy rozwojowe.

Pojawia się jednak opór. ZDF podaje że sondaż „Süddeutsche Zeitung” pokazuje masowy opór krajów związkowych wobec planowanych działań. W szczególności postuluje się, aby rząd federalny samodzielnie sfinansował straty podatkowe wynikające ze zmian w prawie. Coraz większego znaczenia nabiera zasada „Kto wydaje, musi też zapłacić” sformułowana przez rzecznika ds. polityki finansowej Partii Zielonych w parlamencie krajowym, Olafa Meistera.

Reakcje i żądania polityczne

Krytyka pochodzi z różnych krajów związkowych. Saksoński minister finansów Christian Piwarz (CDU) wyraża obawy, że rząd federalny poprzez swoje propozycje legislacyjne powoduje zmniejszenie dochodów stanów i gmin. Minister finansów Berlina Stefan Evers (CDU) podkreśla napiętą sytuację budżetową, inne głosy, jak polityk SPD Andreas Dressel, oceniają podwyżkę dodatku dojazdowego jako „fałszywą zachętę” i nie widzą priorytetu w obniżce podatku VAT.

W Meklemburgii-Pomorzu Przednim podkreśla się, że zatwierdzenie zmiany prawa uzależnione jest od gotowości rządu federalnego do zrekompensowania wynikającej z tego utraty dochodów. Aktualny szacunek podatku wskazuje na niższe dochody niż oczekiwano, co dodatkowo ogranicza elastyczność finansową władz federalnych, stanowych i lokalnych. Planowaną ulgę podatkową należy zatem postrzegać nie tylko jako zachętę ekonomiczną, ale także jako potencjalne ryzyko dla budżetów gmin.

Skutki finansowe i prognozy

Szacunkowy niedobór dochodów z tych dwóch środków może w okresie obowiązywania wynieść około 23 miliardów euro, z czego około 12,5 miliarda euro przypada na stany i gminy. Zieloni w parlamencie krajowym postulują zatem jasne regulacje, które sprawią, że w przypadku wprowadzenia ulgi podatkowej ciężar finansowy nie zostanie przerzucony na i tak już mocno napięte budżety państw i gmin.

Rzeczywisty cel rządu federalnego, jakim jest obniżenie podatku od sprzedaży żywności w branży gastronomicznej do 7 procent do 2026 r., opiera się na założeniu rentowności finansowej. Niepewność co do podziału kosztów i brak porozumienia w sprawie ewentualnego zwrotu kosztów przez rząd federalny utrudniają dyskusję na temat planów podatkowych i rodzą pytania o przyszłość celowej ulgi podatkowej.