Rijkdomsverdeling in de eurozone: hoe de superrijken rijker worden

Rijkdomsverdeling in de eurozone: hoe de superrijken rijker worden

Volgens een rapport van www.sueddeutsche.de is de welvaart in de monetaire unie zeer ongelijk verdeeld. De rijkste tien procent van de huishoudens bezit 56 procent van het totale nettovermogen, terwijl de rijkere helft van de huishoudens slechts vijf procent bezit. De totale activa in de monetaire unie bedragen nu ongeveer 60 biljoen euro, wat overeenkomt met een stijging van 29 procent of 13,7 biljoen euro over de afgelopen vijf jaar. Gedurende deze periode is de ongelijkheid in de welvaartsverdeling minimaal afgenomen, voornamelijk als gevolg van de prestaties van onroerend goed.

Het langdurige nulrentebeleid van de Europese Centrale Bank veroorzaakte een sterke hausse in de bouwsector, waarvan alleen huishoudens die zich een hypotheeklening konden veroorloven, profiteerden. Als gevolg hiervan hebben huiseigenaren hun vermogen de afgelopen vijf jaar met ongeveer 27 procent zien toenemen, terwijl huurders slechts een stijging van 17 procent hebben gezien. Het gemiddelde vermogen steeg met zo’n 40 procent naar 150.000 euro.

Over het geheel genomen laat het onderzoek van de Europese Centrale Bank zien dat de verdeling van de welvaart in de eurozone anders is. In Spanje en Portugal bezitten aanzienlijk meer mensen een eigen huis dan in Duitsland en Oostenrijk, waardoor de welvaartsgroei in deze landen hoger was. De Bundesbank voegde er in haar onderzoek uit 2023 aan toe dat de rijkste tien procent van de huishoudens in Duitsland 56 procent van het totale nettovermogen bezit, terwijl de rijkere helft van de huishoudens slechts drie procent bezit.

Deze ongelijkheid in de welvaartsverdeling kan verstrekkende gevolgen hebben voor de markt en de financiële sector. Een ongelijke verdeling zou bijvoorbeeld kunnen leiden tot een lagere vraag, omdat huishoudens met een lager vermogen over minder financiële middelen beschikken. Dit zou gevolgen kunnen hebben voor de consumptie, de investeringen en uiteindelijk de economische groei. Bovendien kan het ook politieke implicaties hebben, aangezien sociale ongelijkheid vaak leidt tot ontevredenheid en politieke instabiliteit. Het is daarom belangrijk om maatregelen te nemen om de welvaartsongelijkheid in de eurozone terug te dringen en de economische en sociale cohesie te versterken.