Φόβος και φόβος: Πώς η οικονομική πολιτική χωρίς φτώχεια δημιουργεί ελπίδα
Στο βιβλίο τους "Fear and Fearmongering. For a Economic Policy that δίνει ελπίδα", οι Marterbauer και Schürz επικρίνουν το γεγονός ότι η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική εκμεταλλεύεται συγκεκριμένα τους φόβους των ανθρώπων προκειμένου να δημιουργήσει ορισμένα κίνητρα συμπεριφοράς. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το επίδομα ανεργίας, το οποίο καταβάλλεται μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια μειώνεται στο ελάχιστο των κοινωνικών παροχών. Αυτό αναγκάζει τους ανθρώπους να κάνουν «άχαρες δουλειές» και δημιουργεί φτώχεια για όσους δεν μπορούν να βρουν νέα δουλειά. Αντίθετα, οι συγγραφείς υποστηρίζουν μια οικονομική πολιτική που αποφεύγει τον φόβο ως κίνητρο και επιτρέπει στους ανθρώπους να ζήσουν μια ζωή χωρίς φόβο μέσω υψηλότερων κοινωνικών παροχών, καλύτερης υγειονομικής περίθαλψης και καλύτερων εκπαιδευτικών ευκαιριών. …

Φόβος και φόβος: Πώς η οικονομική πολιτική χωρίς φτώχεια δημιουργεί ελπίδα
Στο βιβλίο τους "Fear and Fearmongering. For a Economic Policy that δίνει ελπίδα", οι Marterbauer και Schürz επικρίνουν το γεγονός ότι η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική εκμεταλλεύεται συγκεκριμένα τους φόβους των ανθρώπων προκειμένου να δημιουργήσει ορισμένα κίνητρα συμπεριφοράς. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το επίδομα ανεργίας, το οποίο καταβάλλεται μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια μειώνεται στο ελάχιστο των κοινωνικών παροχών. Αυτό αναγκάζει τους ανθρώπους να κάνουν «άχαρες δουλειές» και δημιουργεί φτώχεια για όσους δεν μπορούν να βρουν νέα δουλειά.
Αντίθετα, οι συγγραφείς υποστηρίζουν μια οικονομική πολιτική που αποφεύγει τον φόβο ως κίνητρο και επιτρέπει στους ανθρώπους να ζήσουν μια ζωή χωρίς φόβο μέσω υψηλότερων κοινωνικών παροχών, καλύτερης υγειονομικής περίθαλψης και καλύτερων εκπαιδευτικών ευκαιριών. Ζητούν επίσης περιορισμό του πλούτου των πλουσίων μέσω ενός φόρου περιουσίας, ενός φόρου κληρονομιάς και ενός ανώτατου ορίου περιουσίας.
Οι συγγραφείς υπολογίζουν ότι μια «στρατηγική μηδενικής φτώχειας» και καλύτερες συνθήκες για άτομα με χαμηλά εισοδήματα στην Αυστρία θα κόστιζε περίπου δύο δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, που αντιστοιχεί μόλις στο ένα τοις εκατό της ετήσιας οικονομικής παραγωγής. Αυτό θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί μέσω ενός φόρου περιουσίας στα περιουσιακά στοιχεία των νοικοκυριών εκατομμυριούχων.
Οι απαιτήσεις των συγγραφέων είναι πολιτικά αμφιλεγόμενες, αλλά το βιβλίο προσφέρει μια ενδιαφέρουσα αλλαγή οπτικής γωνίας. Δείχνει ότι τα πράγματα συχνά φαίνονται διαφορετικά από την οπτική γωνία των εργαζομένων παρά από την πλευρά των εταιρειών.
Πηγή: Σύμφωνα με ρεπορτάζ του www.deutschlandfunk.de
Διαβάστε το άρθρο της πηγής στο www.deutschlandfunk.de