Angst en angstzaaien: hoe economisch beleid zonder armoede hoop schept

Angst en angstzaaien: hoe economisch beleid zonder armoede hoop schept

In hun boek "Fear and Fearmongering. For an Economic Policy that Gives Hope" bekritiseren Marterbauer en Schürz het feit dat het neoliberale economische beleid specifiek de angsten van mensen uitbuit om bepaalde gedragsprikkels te creëren. Een voorbeeld hiervan is de werkloosheidsuitkering, die slechts voor een beperkte periode wordt uitbetaald en vervolgens wordt verlaagd tot een minimum aan sociale uitkeringen. Dit dwingt mensen om ‘waardeloze banen’ te nemen en creëert armoede voor degenen die geen nieuw werk kunnen vinden.

In plaats daarvan bepleiten de auteurs een economisch beleid dat angst als stimulans vermijdt en mensen in staat stelt een angstvrij leven te leiden door middel van hogere sociale uitkeringen, betere gezondheidszorg en betere onderwijsmogelijkheden. Ze roepen ook op tot een beperking van de rijkdom van de rijken door middel van een vermogensbelasting, een successierechten en een vermogensplafond.

De auteurs berekenen dat een ‘zero-armoedestrategie’ en betere omstandigheden voor lage verdieners in Oostenrijk ongeveer twee miljard euro per jaar zouden kosten, wat overeenkomt met slechts één procent van de jaarlijkse economische productie. Dit zou gefinancierd kunnen worden door middel van een vermogensbelasting op de bezittingen van miljonairhuishoudens.

De eisen van de auteurs zijn politiek controversieel, maar het boek biedt een interessante verandering van perspectief. Het laat zien dat dingen er vaak anders uitzien vanuit het perspectief van de medewerkers dan vanuit het perspectief van de bedrijven.

Bron: Volgens een rapport van www.deutschlandfunk.de