Αύξηση των εταιρικών πτωχεύσεων στη Βαυαρία: Οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες παρατηρούν επιδείνωση της οικονομίας και προειδοποιούν για περαιτέρω αύξηση

Αύξηση των εταιρικών πτωχεύσεων στη Βαυαρία: Οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες παρατηρούν επιδείνωση της οικονομίας και προειδοποιούν για περαιτέρω αύξηση

Σύμφωνα με έκθεση του www.zeit.de, ο αριθμός των εταιρικών πτωχεύσεων στη Βαυαρία αυξάνεται ξανά εδώ και ένα χρόνο και βρίσκεται σχεδόν στα επίπεδα πριν από την πανδημία του κορωνοϊού. Οι μεγαλύτερες εταιρείες γίνονται όλο και περισσότερο αφερέγγυες, γεγονός που επηρεάζει περισσότερους εργαζόμενους. Η επιδείνωση της οικονομίας ασκεί πρόσθετη πίεση στις εταιρείες και μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση των χρεοκοπιών.

Σύμφωνα με αξιολόγηση του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Leibniz Halle (IWH), 136 εταιρείες υπέβαλαν αίτηση πτώχευσης στα δικαστήρια της Βαυαρίας τον Ιούλιο και συνολικά 872 έχουν καταθέσει αίτηση από τον Ιανουάριο. Ο αριθμός των πτωχεύσεων πλησιάζει και πάλι τη μακροπρόθεσμη τάση. Το υψηλό κόστος ενέργειας, πρώτων υλών και εργασίας, καθώς και η αυξανόμενη γραφειοκρατία και οι αυξανόμενοι περιβαλλοντικοί κανονισμοί επηρεάζουν όλο και περισσότερες εταιρείες. Σε εθνικό επίπεδο, ο αριθμός των πτωχεύσεων εταιρικών σχέσεων και εταιρειών στη Γερμανία ήταν 1.025 τον Ιούλιο, 6 τοις εκατό πάνω από τη μέση τιμή για τον μήνα Ιούλιο κατά τα έτη 2016 έως 2019.

Αυτή η εξέλιξη έχει ποικίλες επιπτώσεις στην αγορά και στον χρηματοπιστωτικό κλάδο. Η αύξηση των χρεοκοπιών σημαίνει πολλά πράγματα: Πρώτον, πολλές θέσεις εργασίας κινδυνεύουν, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να μειώσει την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων και να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κατανάλωση και τελικά στην οικονομία. Επιπλέον, ένας αυξημένος αριθμός εταιρειών που εγκαταλείπουν την αγορά μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του ανταγωνισμού και σε αύξηση της ισχύος των υπόλοιπων εταιρειών στην αγορά.

Η πολιτική και οι επιχειρήσεις πρέπει να συνεργαστούν για να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για τη σταθεροποίηση της κατάστασης και τη βελτίωση των μακροπρόθεσμων συνθηκών πλαισίου για τις εταιρείες. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, μείωση του κόστους εργασίας και πρώτων υλών, καθώς και μείωση της γραφειοκρατίας και των περιβαλλοντικών κανονισμών. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί η υφέρπουσα αποβιομηχάνιση.