Ο Μερτς υπό πίεση: Θα αθετήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις και θα ακολουθήσει τον Τραμπ;

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Οι προκλήσεις οικονομικής πολιτικής του Φρίντριχ Μερτς ως καγκελαρίου: ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις και αυξανόμενο βάρος χρέους σε σύγκριση με τον Τραμπ.

Ο Μερτς υπό πίεση: Θα αθετήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις και θα ακολουθήσει τον Τραμπ;

Ο Φρίντριχ Μερτς (CDU) δέχεται ισχυρές πιέσεις από την εκλογή του ως Καγκελάριος πριν από σχεδόν δύο μήνες. Εσωτερικά υπάρχουν σημαντικές εντάσεις στον συνασπισμό, επειδή ο Μερτς δεν έχει ακόμη εκπληρώσει ορισμένες βασικές προεκλογικές υποσχέσεις. Ειδικότερα, η διακλαδική ελάφρυνση από τους φόρους ηλεκτρικής ενέργειας για τις επιχειρήσεις και τα ιδιωτικά νοικοκυριά, που θεωρήθηκε μία από τις κεντρικές υποσχέσεις του, έχει δεχθεί κριτική. Σωματεία κάνουν λόγο για αθέτηση λόγου εκ μέρους της Καγκελαρίου και ζητούν εφαρμογή και σαφήνεια σχετικά με τα ανακοινωθέντα μέτρα ανακούφισης. Ο Merz, από την άλλη πλευρά, προώθησε νέες δαπάνες δισεκατομμυρίων για την άμυνα και τις υποδομές στην παλιά Bundestag, γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με την οικονομική βάση αυτών των έργων. Σύμφωνα με πρόβλεψη της Commerzbank, το γερμανικό δημόσιο χρέος θα μπορούσε να ανέλθει σε περίπου 2,47 τρισεκατομμύρια ευρώ έως το 2034, που αντιστοιχεί σχεδόν στο 90 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Η επίδραση αυτών των εξελίξεων στη γερμανική οικονομία παρακολουθείται με ενδιαφέρον. Αν και η Γερμανία παραμένει κάτω από το κρίσιμο όριο χρέους σε διεθνή σύγκριση, το χάσμα σε χώρες όπως η Γαλλία, όπου ο δείκτης χρέους θα μπορούσε να ανέλθει στο προβλεπόμενο 143 τοις εκατό του ΑΕΠ, αντιμετωπίζεται κριτικά. Ο Μερτς κατηγορείται ότι απομακρύνθηκε από τις αρχές της οικονομικής πολιτικής του ομοσπονδιακού CDU και ωστόσο ακολούθησε μια πορεία που αντανακλά την προσέγγιση του Ντόναλντ Τραμπ στο χρέος. Ο Τραμπ είχε ακολουθήσει μια πολιτική περικοπών φόρων που ανέβασαν το εθνικό χρέος - μια στρατηγική που φαίνεται τώρα να αντιγράφει ο Μερτς.

Αμφιλεγόμενο φρένο χρέους

Το φρένο χρέους, το οποίο ο Μερτς χαρακτήρισε αμετάβλητο κατά την προεκλογική εκστρατεία, γίνεται επίσης σημείο διαμάχης. Το SPD κατηγορεί τον Μερτς ότι αθέτησε προεκλογική υπόσχεση. Ο αρχηγός του SPD Lars Klingbeil σχολίασε θετικά την ταχεία αλλαγή γνώμης του Merz για το φρένο χρέους, ενώ ο απερχόμενος αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD Rolf Mützenich επεσήμανε με οργή τις αντιφάσεις. Ο Μερτς είχε λάβει σαφή θέση ότι, κατά την άποψή του, δεν ήταν δυνατή η διατήρηση της πέδησης του χρέους χωρίς μεταρρύθμιση, κάτι που υιοθέτησε και ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς. Ο Scholz επέκρινε ότι οι υψηλότερες αμυντικές δαπάνες θα μπορούσαν να επιτευχθούν μόνο μέσω της μεταρρύθμισης της πέδησης του χρέους, αλλά ο Merz απάντησε ότι υπολογίζει σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία και θα ήθελε να ανοίξει ξανά τη συζήτηση για το φρένο χρέους.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Merz συζήτησε την ανάγκη για ένα νέο ειδικό ταμείο, αλλά απέκλεισε το ενδεχόμενο μεταρρύθμισης του φρένου χρέους στο εγγύς μέλλον. Αυτές οι αντιφάσεις και η προσκόλληση σε ακριβά προεκλογικά δώρα θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην οριστική εγκατάλειψη τουλάχιστον μιας κεντρικής εκλογικής υπόσχεσης. Επιπλέον, το πολιτικό περιεχόμενο της ατζέντας του Merz προσελκύει αυξανόμενη προσοχή: η ιδέα πιθανών αυξήσεων φόρων, αν και εξαιρούνται στη συμφωνία συνασπισμού, κυκλοφορεί μεταξύ των μελών του συνασπισμού.

Προβολή σε διεθνές επίπεδο

Μέσα σε αυτές τις εγχώριες πολιτικές προκλήσεις, η Merz έχει επίσης στρέψει το ενδιαφέρον της διεθνώς. Προωθεί ενεργά μια ένωση κεφαλαιαγορών με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν για να ανοίξει ιδιωτικές πηγές χρηματοδότησης και να βελτιώσει την πρόσβαση σε μετοχές για τις ευρωπαϊκές εταιρείες. Ο Merz τονίζει την ανάγκη για μια ευρεία και βαθιά κεφαλαιαγορά, αλλά έρχεται σε αντίθεση με τις υπάρχουσες συμφωνίες στη συμφωνία συνασπισμού, η οποία απορρίπτει την πλήρως κοινοτικοποιημένη ασφάλιση καταθέσεων.

Συμπέρασμα: Η καγκελαρία του Friedrich Merz διαμορφώνεται ολοένα και περισσότερο από το ερώτημα εάν μπορεί να ανταποκριθεί στις εγχώριες πολιτικές προσδοκίες, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί τα διεθνή σημεία αναφοράς. Η κληρονομιά της οικονομικής πολιτικής του Τραμπ και οι παραλληλισμοί με την τρέχουσα γερμανική πολιτική ρίχνουν στοχαστικό φως στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Μερτς.