Özdemirs conclusie: Weinig vooruitgang voor duurzame landbouw?

Özdemirs conclusie: Weinig vooruitgang voor duurzame landbouw?

Volgens een rapport van www.tagesschau.de streefde de politicus van de Groene Partij en minister van Landbouw Cem Özdemir ongeveer twee jaar geleden het doel na om de landbouw duurzamer te maken. Hij wilde er onder meer voor zorgen dat er in Duitsland minder boerderijdieren werden gehouden en dat deze beter werden gehouden. Maar milieubeschermingsorganisatie Greenpeace spreekt van twee verloren jaren, en landbouwonderzoeker Matin Qaim van de Universiteit van Bonn is van mening dat Duitsland nu nog ver verwijderd is van een duurzaam systeem. Slechts ongeveer 14 procent van de boerderijen opereerde in 2022 biologisch, terwijl de overgrote meerderheid van de boerderijen die conventioneel werken nog steeds geen duurzaamheidsstrategie heeft.

Vanuit wetenschappelijk perspectief is de veehouderij het grootste bouwterrein, omdat deze verantwoordelijk is voor grote hoeveelheden broeikasgasemissies, veel landgebruik en overbemesting. Landbouwonderzoeker Qaim pleit daarom voor een serieuze aanpak om de consumptie van vlees en andere dierlijke producten verder terug te dringen. Om dit te bereiken moet het verlaagde BTW-tarief voor dierlijke producten worden geschrapt. Volgens Greenpeace moet tegen 2045 ook het aantal landbouwhuisdieren zijn gehalveerd. De Groene politicus Özdemir heeft echter tot nu toe slechts één miljard euro vrijgemaakt voor een betere veehouderij, terwijl de wetenschap een behoefte ziet van drie tot vijf miljard euro per jaar. Bovendien blijft zijn standpunt over nieuwe genetische manipulatie-veredelingsmethoden en glyfosaat, een controversieel pesticide, onduidelijk.

De invloeden die deze niet behaalde doelstellingen van de minister van Landbouw zouden kunnen hebben op de financiële sector en de markt zijn divers. Een lagere acceptatie van conventioneel geproduceerde producten zou kunnen leiden tot een toename van de vraag naar ecologische en duurzame producten, wat ook zou kunnen leiden tot een grotere interesse om in overeenkomstige bedrijven te investeren. Bovendien zou een strengere regulering van de landbouw kunnen leiden tot hogere kosten voor producenten en consumenten. Deze effecten kunnen nieuwe uitdagingen met zich meebrengen voor de markt en de financiële sector.