Εποχή των συγκρούσεων: Συνέπειες του πολέμου της Ουκρανίας για την Ευρώπη και τη Γερμανία

<span style= color:blue >Εποχή των συγκρούσεων</span>: Συνέπειες του πολέμου της Ουκρανίας για την Ευρώπη και τη Γερμανία

Οι πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις οδήγησαν σε μια θεμελιώδη αλλαγή στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Η σύγκρουση στην Ουκρανία και πιθανές μελλοντικές συγκρούσεις όπως η σύγκρουση στην Ταϊβάν δείχνουν μια εποχή σύγκρουσης. Η προηγουμένως γνωστή διεθνής τάξη που βασίζεται σε κανόνες είναι ιστορία και η σταθερότητα φαίνεται εύθραυστη. Μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων φέρνει μαζί της νέες αβεβαιότητες και γεωοικονομικές προκλήσεις που επηρεάζουν την ασφάλεια των εμπορικών οδών, των πηγών ενέργειας και των πρώτων υλών.

Η σύνδεση μεταξύ της εξωτερικής πολιτικής, της ασφάλειας, του εξωτερικού εμπορίου, του εμπορίου και της βιομηχανικής πολιτικής θεωρείται όλο και περισσότερο ως «γεωοικονομία». Τα κράτη χρησιμοποιούν την οικονομική πολιτική στρατηγικά και τη χρησιμοποιούν ως όπλο. Η Δύση, πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά, κινδυνεύει να χάσει την επιρροή της καθώς χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία σφυρηλατούν νέες συμμαχίες. Η εποχή της υπερπαγκοσμιοποίησης φτάνει στο τέλος της και η πολιτικοποίηση της οικονομίας και η εξοικονόμηση της πολιτικής γίνονται πιο εμφανείς.

Η Γερμανία και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν την πρόκληση της προσαρμογής στη νέα γεωοικονομική πραγματικότητα. Ο διεθνής καταμερισμός εργασίας από τον οποίο έχουν επωφεληθεί μέχρι στιγμής θα μπορούσε να απειληθεί από την αλλαγή των συνθηκών εμπορίου και επενδύσεων. Η Ευρώπη πρέπει να ενισχύσει τις αμυντικές και συμμαχικές της ικανότητες και να αναπτύξει μια ολοκληρωμένη γεωοικονομική στρατηγική για τη δημιουργία ανθεκτικών και κυρίαρχων μοντέλων.

Η ευθυγράμμιση της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι απαραίτητη προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη στις νέες συνθήκες. Αυτά περιλαμβάνουν τη μεταρρύθμιση της αρχής της ομοφωνίας, την ενίσχυση της εσωτερικής αγοράς και μια εμπορική πολιτική προσανατολισμένη στην πολιτική ασφάλειας και συμμαχίας. Η Ευρώπη πρέπει να υποστεί μια πολιτιστική αλλαγή και να αφήσει στην άκρη το εθνικό συμφέρον προς όφελος μιας κοινής, στραμμένης προς το μέλλον προσέγγισης. Μια φιλόδοξη βιομηχανική πολιτική και πολιτική προμηθειών, καθώς και στρατηγικές εταιρικές σχέσεις στους τομείς της ενέργειας και των πρώτων υλών είναι ουσιαστικής σημασίας για την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων και τη διασφάλιση του συνεχούς ρόλου της Ευρώπης στον κόσμο.